Analizë: Presidenti serb rehabilitoi fashizmin e Milośević-it – pranoi se ai ka dështuar në luftë!

Shkruan: Halil Matoshi

Një Presidenti proeuropian, siç e pandehin në Bruksel Vućič-in, do të duhej t’i tërhiqej vërejtja nga Mogherini e Hahn, se lavdatat për ideologun e fashizmit koncesual serb të viteve ’90 Slobodan Milośević në Kosovë janë në kundërshtim me përpjekjet për paqe të qëndrueshme në rajon dhe bien ndesh me frymën që promovon BE-ja.

Me fjalimin e tij, për Milośević –in, si lider i madh, presidenti aktual serb jo vetëm që shkeli parimin mbi të cilin i ishte dhënë leja që të vizituar Kosovën, por justifikoi bllokadat në rrugët e Drenicës. Dhe anulimi i lejes për ta vizituar një Manastir në Banjë nga Kryeministri Ramush Haradinaj ishte plotësisht racional.

Mirëpo, në thelb fjalimet e tij ishin kontroverse (retorika e paqes zinte vend qëndror) dhe frikësuese për serbët (demografia deprimuese), ndërsa e pranoi faktin projekti i tij i ndarjes së Kosovës nuk po kalon tek fuqitë e mëdha, duke e përmendur fjalimin në Shkup të Kancelares Angela Merkel…

Fjalimi i Vućič-it në Mitrovicë – veri, ishte një përzierje e retorikave populiste me thirrje dëshpëruese për paqe. Derisa ka ngritur akuza të njohura për shqiptarët, sipas skemave të vjetra të hegjemonizmit serb, thirrja për kompromis me shqiptarët, dëshmonte se ai po përgatit masat për këtë mundësi. Mirëpo, Vućič i shpallë luftë mitit serb për Kosovë, konform me lindjen e akademikut Svetislav Basara që e kishte bërë publike në një bashkëbnisedim me ish presidentin serb Boris Tadić (Status, 02.06.2011.)

“Nuk ju dua në qiell, por të gjallë, në tokë, në Kosovë…” dhe “Nuk kemi më serbë për të gjuajtur… Shekulli 20 na ka mbytë” – këto janë dy fjali që ai synon ta ndërrojë retorikën agresive me atë të paqes.

Presidenti serb si një ish ministër i regjimit milosevician dhe zëdhënës i Šeśelj-it, dëshiron që ta rehabilitojë Milošević-in, por edhe gjeneralët e luftës serbe për Kosovën, por njëkohësisht i cilëson fatale rezultat faktike të kësaj lufte duke lëshuar akuza kundër NATO-s, që e cilëson “qyqare”.

Në fjalimin para zyrtarëve serbë të Srpska Lista-s ai tha: “Luftuam me krenari e guxim kundër NATO-s dhe humbëm, sepse kemi menduar se jemi të vetëm në botë dhe nuk kemi ditur për interesat e tjerëve…”

Dhe duke mëtuar ta hedh argumentin e luftës për ta ndërruar atë me paqen, jep dëshmi se gjatë pushtetit të Milošević –it janë kthyer në Kosovë rreth 1000 serbë ndërsa e kanë braktisur atë 100 mijë!?

Nganjëherë fjalimi i tij ngjante në thirjet e OJQ-ve të Beogradit që avokojnë kundër luftës, duke i dhënë rëndësi sjelljes paqësore. “Të sillemi si shqiptarët në vitet ’70 dhe ’80. (…) Më keni zgjedh për jetë, jo për vdekje prandaj nuk ua permendi pushkët…”

Ashiqare, presidenti serb dëshironte ta mbante patriotizmin lartë dhe njëkohësisht të krijonte psikologjinë masive për marrëveshje me shqiptarët, nëse Serbia detyrohet për këtë, por duket se personalisht nuk është i gatshëm për këtë, jo sëpaku që kjo të ndodh shpejt, sepse përmend pesë, dhjetë vjet. Kontroverset i dalin në pah, kur pas akuzave që shqiptarët po i sulmojnë serbët dhe ata – madje derisa fliste – paskëshin shtënë me pushkë e topa, ai megjithatë përmend mundësinë e pajtimit.

“Mund të jemi miq me shqiptarët pas 50-vjetësh…”

Në fjalimin në Mitrovicë, e pranon se Kosova është njohur nga mbi 100 shtete dhe po ashtu e pranon se verdikti i GjND-së ishte fatal për Serbinë, për çka akuzon rivalët politikë gjithandej, por përmend Oliver Ivanović-in si për shfajësim për vrasjen e tij!?

Dhe tash nga historia e mitit serb mësynë të kapërcejë në një metodë të re – të paguajë koston me para – duke kërkuar që nga politika e agresionit të kalojë në metodën e investimeve – pra dëshiron të provojë fuqinë e parasë në Kosovë, që e premton me shumicë.

13 milionë në “Trepçë”, gjashtë milionë për ujësjellës në tre komunat veriore, dy milionë Kishës në Graçanicë etj.

Në fjalën e tij në Zvecan presidenti serb, përfaqësuesit të këtij Manastiri i referohet ‘Pope’, pra i premton atij se do të jetë dorëlirë dhe jo strukturave politike serbe!?. Prishtina zyrtare duhet të investigojë destinimin e atyre parave.

Në fjalimin e tij në Zveçan, Vućič-i vë në pah faktin më të dhimbshëm për Serbinë aktuale, ngase demografia, sipas tij, është në favor të shqiptarëve.

“Shqiptarët janë 17 vjet më të ri, pra një gjeneratë pune e kanë më shumë se ne”.

Presidenti serb me faktet si gogol, dëshiron t’i zmbraps serbët kokënxehtë nga ideja e luftës së re për Kosovën.

“Po vdesim shumë – po lindim pak – Ju dua të gjallë, me fëmijë, shkolla e libra..” e dëshmojnë.

Duhet të theksohet se fjalimi i tij në Ujman konsistonte me “kishërimin e liqenit artificial” duke zëvendësuar vlerat e Serbisë qiellore me diçka të përtokëzuar.

Evokonte për jetën kundër vdekjes, ekonomi në vend të nacionalizmit!

Mirëpo, dëshmoi maturi kur u shpreh se ujëmbajtësi është jetik për dy palët!

Por, ai është skeptik për korrigjimin e kufijve.

“Merkel e ka fuqinë dhe vendos për ne – jemi vend i vogël dhe i pafuqishëm;”

Retorikën e tij populiste tentonte ta zbuste me kundërshtimin e nacionalistëve nga të dy anët.

“Janë përralla pretendimet për zhdukje të ndërsjellë.”

Kjo ishte ditë e gjatë dhe plot kontroversa për Vućič-in, dhe mbijetesa e tij me 9.09 2018 dëshmon se Serbia është e pafuqishme, po aq sa lideri i saj shumë i votuar, dhe se mashtrimi ndaj serbëve është në të sosur!?

(Autori është këshilltar politik i Kryeminsitrit të Kosovës, Ramush Haradinaj)