​Këta brejtës jetojnë shumë gjatë dhe janë rezistues ndaj kancerit, shkencëtarët zbulojnë arsyen

Brejtësit tullacë që jetojnë nën tokë dhe u ngjajnë salsiçeve me dhëmbë, mund të mbajnë sekretin gjenetik të një jete të gjatë.

Një studim i ri mbi minjtë e zhveshur ka zbuluar se këto kafshë kanë zhvilluar një mekanizëm unik riparimi të ADN-së që shpjegon jetëgjatësinë e tyre të jashtëzakonshme, shkruan BBC.

Këta brejtës jetojnë në strofuj dhe mund të jetojnë pothuajse 40 vjet, duke i bërë ata brejtësit më jetëgjatë në botë.

Gjetjet e reja, të botuara në revistën Science, mund të hedhin dritë edhe mbi arsyen pse minjtë e zhveshur mol janë rezistues ndaj një numri sëmundjesh të shoqëruara me plakjen, të tilla si kanceri, degjenerimi i trurit dhe palcës kurrizore dhe artriti. Kjo është arsyeja pse shkencëtarët kanë dashur prej kohësh të kuptojnë se si funksionojnë trupat e tyre.

Studimi, i udhëhequr nga një ekip nga Universiteti Tongji i Shangait, u përqendrua në riparimin e ADN-së – një proces natyror në qelizat e trupit tonë. Kur fijet e ADN-së dëmtohen, aktivizohet një mekanizëm që përdor fijen e padëmtuar si një shabllon për riparim. Hulumtimi u përqendrua në një proteinë specifike të përfshirë në këtë sistem.

Kur një qelizë zbulon dëmtim, ajo prodhon një proteinë të quajtur c-GAS. Shkencëtarët u intriguan kur zbuluan se tek njerëzit, kjo proteinë në të vërtetë ndërhyn dhe ngadalëson procesin e bashkimit të ADN-së. Mendohet se pikërisht kjo ndërhyrje mund të nxisë zhvillimin e kancerit dhe të shkurtojë jetëgjatësinë.

Megjithatë, te minjtë e zhveshur studiuesit zbuluan se e njëjta proteinë bën pikërisht të kundërtën, ndihmon trupin të riparojë fijet e ADN-së dhe mban të paprekur kodin gjenetik në secilën qelizë.

Profesori Gabriel Balmus pranë Universitetit Kembrixh, i cili studion riparimin dhe plakjen e ADN-së, tha se zbulimi ishte emocionues dhe përfaqësonte vetëm “majën e ajsbergut” në kuptimin pse këto kafshë jetojnë kaq gjatë.

“Ky zbulim ngre pyetje themelore: si e ri-programoi evolucioni të njëjtën proteinë për të punuar në të kundërt? Çfarë ndryshoi? Dhe a është ky një rast i izoluar apo pjesë e një modeli më të gjerë evolucionar?” tha Balmus.

Shkencëtarët duan të zbulojnë se çfarë mund të mësojnë nga këta brejtës për të përmirësuar shëndetin e njeriut dhe për të zgjatur cilësinë e jetës në pleqëri.

“Mendoj se nëse mund të inxhinieronim në të kundërt biologjinë e miut të zhveshur, mund të sillnim disa terapi shumë të nevojshme për një shoqëri në plakje”, përfundoi Balmus.