Ju sot duhet ta “testoni” ndryshimin dhe të dilni e të votoni sa më masovikisht
Shkruan: Fadil Maloku
Të dashur miq, JU SOT DUHET ta “testoni” NDRYSHIMIN DHE TË DILNI E TË VOTONI SA MË MASOVIKISHT ashtu sikurse unë që e “testova” vetën time me “biletën një drejtimshe”, të Covid191. Ishin ca momente kur njeriu po u “testonte” si me durimim që ai mund ta ketë poseduar në vetën e Tij, por, ishin edhe ca tjera mbi mënyrën se si i njejti po arrinte t’i tejkalonte këto “momente” shumë delikate e impresive. Impresive, kujtoj se po të kërcnonin si me barrën e vdekjes ashtu edhe ate të jetës. Kurse, delikate, ngase, nuk ishte aq lehtë me bë dallimin midis jetës dhe vdekjes, sidomos kur po të “pushtonte” virusi i Covid19.
Këto momente të hidhura, ishin ato caste që përfunduan (falë Zotit!) në kohën e duhur.2. Në jetën e njeriut poashtu kishte edhe ca momente tjera relevante kur detyrimisht po filloje (pa)dashtas të reflektoje spontanisht (joracionalisht) e emocionalisht për rolin dhe kuptimin e ardhjes tënde në këtë botë! Mua Covid19, më mësoi midis tjerash edhe dy gjëra që duket ende s’ua kam marrë vesh kuptimin; njërën që ka të bëjē me rëndësinë dhe peshën që e paska jeta për të dhe kuptimi tjetër, se jeta yte nuk qenka as nën “menaxhimin” e mendjes, as vullnetit, e as dëshirës sate! Por, qenka tërësisht nën vëzhgimin dhe mbikëqyrjen e vullnetit hyjnor!
Vullnet i cili qenka ajo “vegëza” kryesore që po na e mbajka si “korespondencën” ashtu edhe ekuilibrin tonë psikologjik e psikofizik me Të! Këto ditët e “shoqëruara” me covid jam “testuar” si me pragun e kolabimit… (lexo shlirë; vdekjes!) ashtu edhe lehtësinë dhe madhështinë e kalimit në dimensionin tjetër (po e shquaj si) tejkohor…, ku s’kam pasur as dhimbje, as, ftohje, as intuitë, e as asgjë që mund të matet me kutet me parametrat jetës dhe të dimensionit tonë kohor.3.
Meqë, unë veç thoshja me vetën time se tashmë e kisha të sigurt në xhep”biletën një drejtimshe” …, në horizont u duk papritmas ai momenti i “kthimit” (me siguri vullneti i Zotit deshi ashtu!), ku mbi mua i hetoja dhe i ndjeja “betejat” që mjekët i zhvillonin përmes angazhimit të tyre për të ma rikthyer jetën time … ! Tani, kur kjo “odisejadë” po merrte epilog në favor timin, më vie mirë që gjatë qëndrimit në spital (ku edhe tani kur po shkruaj, gjendem) në sytë e mjekëve “lexoja” për çdo mëngjes… suksesin e kthimit tim, që tashmë e kishte lejuar tjetër kush. Ishte Ai që merr dhe jep jetë! Falë Tij, miq dhe mikesha unë do jem sërish në shoqërim me Juve, për aq sa më ka dhënë leje…!
Deri atëherë, Ju kënaquni e shijojeni jetën Tuaj, DUKE VOTUAR SA MË MASOVIKISHT!
