Edhe pse i pa strehë, ia doli të pranohet në 17 kolegje

Për nxënësin e shkollës së mesme Dylan Chidik, jeta ishte e vështirë. Ai ishte i pastrehë, kishte dy vëllezër të sëmurë për të cilët duhet të kujdesej, dhe nëna e tij ishte e papunë, transmeton Indeksonline.

Mirëpo, këtë javë, ai mësoi se ishte pranuar në 17 kolegje duke përfshirë Kolegjin Siena, Universitetin Kean, Universitetin Caldwell dhe Kolegjin York të Pensilvanisë. Përpjekjet e tij akademike qëndronin në kontrast të thellë me historitë e privilegjit dhe pasurisë që dilnin nga mashtrimet e pranimeve të kolegjeve të gjera, në të cilat dhjetëra prindër të pasur dhe të profilit të lartë dyshohet se kishin paguar për pranimin e fëmijëve të tyre në universitete të elitës.

Pas shumë mësimeve që Dylan, 17 vjeç, i është dashur të mësojë për mosmarrëveshjet e jetës, këtu ishte edhe një.

“Unë mendoj se është e padrejtë që njerëzit mund të blinin vetëm rrugën e tyre”, tha Dylan, duke folur të enjten gjatë një pushimi nga klasa. “Por unë e di se po ndodh për një kohë të gjatë dhe gjithmonë do të jetë dikush me më shumë privilegje dhe më shumë lidhje, që ta ketë më të lehtë se të tjerët. Dhe kjo do të thotë që ju duhet të punoni më shumë për të arritur qëllimet e njëjta”, tha ai.

Çdo besim i vazhdueshëm në një sistem të meritokracisë u sfidua të martën kur prokurorët federalë akuzuan 50 vetë në atë që ata e quajtën “mashtrimet më të mëdha të pranimit në kolegj të ndjekur ndonjëherë nga Departamenti i Drejtësisë”.

 Prokurorët pretendonin se prindërit përfshinin miliona dollarë në ryshfet për të siguruar vende për fëmijët e tyre të privilegjuar.

Në të kundërt, studentë të tjerë anembanë vendit biseduan me The Times këtë javë për pengesat që duhej të kapërcenin për t’u përgatitur për kolegj, të tilla si gjetja e vendeve të punës për të ndihmuar familjet e tyre të paguajnë faturat ose për të shpëtuar për shkollim, si dhe marrjen e testeve, pa përfitimin e tutorëve, me shpresën për të përmirësuar rezultatet e tyre dhe perspektivat e tyre.

Procesi i aplikimit të kolegjit nga Dylan ishte një periudhë e mbushur me teste, netëve të vona dhe parashikimeve me shpresë.

Ai kaloi netë të gjata duke studiuar dhe filloi të përgatiste më përpara, me shpresën që të bëhej personi i parë në familjen e tij për të shkuar në kolegj.

Familja e Dylan emigroi nga Trinidadi kur ishte 7 vjeç dhe u vendos në Bruklin, më vonë u zhvendos në Jersey City kur ata ishin të çmuar.

Ai u regjistrua në Shkollën e Lartë Henry Snyder, ku u bë edhe një nga studentët e dalluar. Nëna e tij, Khadine Phillip, gjeti punë si ndihmës shëndetësor në shtëpi. Vëllezërit e tij, të cilët tani janë 11 vjeç, kanë nevojë për kirurgji të hapura.

Në mes të vitit 2017, Phillip humbi punën dhe familja humbi shtëpinë, tha Dylan. Ata u vendosën në një strehë, ku qëndronin për disa muaj. Edhe pse ai do të kishte preferuar të kishte një vend të qetë për të studiuar, ku ai mund të qëndronte deri vonë për të punuar, Dylani bëri maksimumin e tij dhe vazhdoi.

Përfundimisht, me ndihmën e Women Rising, një organizatë në Jersey City që ndihmon gratë dhe familjet e tyre të gjejnë strehim, këshillim dhe shërbime sociale, Dylan dhe familja e tij gjetën një vend të përhershëm për të jetuar.

Ishte atëherë Dylan filloi të përgatitej për të aplikuar në kolegje.

“Më mësoi të isha këmbëngulës,” tha ai. “Vetëm për shkak se dëgjon” jo “një herë nuk do të thotë që do të dëgjoni përsëri” jo “.”

Ai planifikon që në fund të fundit të bëhet një avokat.

“Edhe përpara meje dhe familjes sime ishim të pastrehë, gjithmonë e dija që dëshiroja të shkoj në kolegj,” tha ai.

Por pas çdo gjëje që ata kaluan, ai u bë edhe më i vendosur. “Unë u zotova që kurrë të mos e lejoj familjen time të hyjë përsëri në atë situatë,” tha ai. /Indeksonline/