Nëna e tre heronjve të UÇK-së: I ruaj si sytë e ballit uniformatë dhe varëset e tyre

Nëna e tre heronjve të UÇK-së, Agron, Ylli dhe Mehmet Bytyçi, Bahrije Bytyçi, ka treguar historinë e familjes së saj, si i pritës më 17 shkurt 2008 kur u shpall pavarësia e Kosovës dhe si është tani kur Kosova feston herën e saj të lindjes dhjetë.

Megjithëse, kjo ditë po duket më e vështirë në jetën e saj, nënës heroinë Bahrije Bytyçi, të cilës i mungojnë tre djemtë, ka thënë se është e pikëlluar për të gjitha jetët që humbën për lirinë e Kosovës, por lumtur dhe krenare për Pavarësinë dhe Lirinë e Kosovës, që gëzojmë të gjithë së bashku sot.

Nëna e tre djemve të martuar që ranë për lirinë e Kosovës, midis lotëve, mallit dhe krenarisë pret Festën e Pavarësisë dhe nderimin e saj nga Organizata e Gruas Shqiptare në Amerikë “Motarat Qiriazi” e cila nderoi atë duke shpallur “Gruaja e Vitit – Për arritjet Jetësore “

Po ashtu ajo thotë se ndihet krenare që pranë i kanë qëndruar gjithmonë shokët dhe bashkëthemeluesit e Batalionit Atlantikut nga SHBA, duke falënderuar ata për iniciativën e ngritjes së një obelisku në Prishtinë dhe Tiranë, me emrat e rënës dhe të gjithë emrat e luftëtarëve të Batalionit Atlantikut , që dolën nga SHBA, për të luftuar për çlirimin e Kosovës.

Lexoni intervistën e tre fëmijëve të UÇK-së, Ylli, Agron dhe Mehmet, Bahrije Bytyçi, dhënë gazetarit Beqir Sina.

A ka qenë e lehtë jeta e juaj?

Bytyçi: Jeta ime nuk ka qenë fare e lehtë, pasi u martova e re dhe kam punuar kur isha fëmijë dhe me devotshmëri dhe vështirësi derisa u bëra nënë, sikur punonte çdo njeri nga brezi i shoqeve të mija në Kosovë, nën regjimin serb.

Në cilin moshë jeni martohen dhe kur lindi fëmija i parë?

Bytyçi: Unë jam martuar në moshën 17 vjeçare më 1967, dhe fëmija i parë më lind në vitin 1969.

Kur dhe pse keni marrë rrugën e emigrimit?

Bytyçi: Unë jam bashkuar me fëmijët që të emigrojmë në Amerikë, rreth viteve 1972 dhe 1973, në kërkim të një jetë më të mirë për familjen tonë dhe për mbijetesë, pasi jeta jonë ishte e pamundur në Kosovë ato vite.

A ishin fëmijët krahët e tua që të frymëzuan?

Bytyçi: Natyrisht, me shumë dashuri dhe angazhim bëmë gjithëçka për tonin familjar, krijuam edhe një jetë më të mirë.

Ku keni qëndruar gjatë kohës së luftës në Kosovë, dhe cili ka qenë më e rëndë momente që ju kujtohet dhe që nuk keni harruar?

Bytyçi: Ne ndodheshim në Kosovë, gjatë kohës së luftës përjetuam një moment të harruar, në ditën që po iknim nga Kosova drejt Shqipërisë, ne shohim trupat e Paraushtarake Serbe, që rrethhuan apartamentin tonë, ndërsa ne ishim një bllok larg nga banesa, rrugë për të kaloj kufirin, teksa shihnim trupin pa jetë të grave të reja, që i merr me vete lumi. Në përpjekje për t’u larguar nga masakra serbe në qytetet dhe fshatrat e Kosovës, ne u larguam bashkë me trupat e pa jet e njerëzve në lum.

Na thoni diçka për shkollimin, studimet e fëmijëve, a punonit dhe ku jetonit?

Bytyçi: Po të gjithë ne dhe fëmijët e kemi mbaruar shkollën e mesme në Kosovë, dhe kemi qenë të gjithë nxënësit të mirë dhe të edukuar. Ndërsa shkolla e lartë djemtë e përfundoi në SHBA.

Në ditën kur serbët kanë rrëmbyer tre djemtë, ku ishit familjarisht të ishit të gjithë së bashku, dhe si e mësuat se fëmijët kishin rrëmbyer forcat e ushtrisë serbe?

Bytyçi: Tre djemtë Ylli, Agroni dhe Mehmeti, pas përfundimit të shkollës së mesme shkuan në vendin e lindjes së gomave – në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Ndërsa unë gjendesha në Kosovë, bashkë me djalin e vogël, me vajzën dhe bashkëshortin Ahmetin, ndërsa Iliri ndodhej në Amerikë.

A ruani diçka të veçantë nga kujtimet e tre djemve, ndonjë relikt, nga ato të UÇK-së?

Bytyçi Po, i ruaj si sytë e ballit uniforme e UÇK-së, dhe varesat e qafës dhe fotografitë e kohës së luftës.

Nëse drejtësia shkon në vend si do të ndjeheshit përballë humbjes së 3 fëmijëve?

Bytyçi: Dhimbja dhe kujtimi nuk kanë fond, kemi humbur tre pjesë të trupit, lotët nuk do të na thahen ever. Por, sidoqoftë do të na sillte pak prehje, por dhimbja jonë gjithmonë është freskët dhe nuk shuhet, për mallin që ndjehem, mungon aroma e gomave, buzëqeshja e fajeve etj, kur bëhem shaka dhe mbi çdo gjë na mungojnë shumë pērqafimet e gomave.

Sa besoni se SHBA do të çojnë drejtësinë në vend?

Bytyci: Kemi besim të plotë se Qeveria e Shteteve të Bashkuara të Amerikës do të bëjë gjithçka që është në duart e saj për të sjellë në vend drejtësinë për fëmijët tanë.

A mendoni se shoqëria dhe institucionet e Kosovës kanë bërë mjaft për familjet e martirëve?

Bytyçi: Si jo! Po ata kanë bërë mendoj aq sa mund të bëhet si Qeveri i Kosovës.

Po me komunitetin shqiptar, a jeni te kenaqur me vleresimin dhe vendin qe u ka dhënë tre djemve tuaj?

Bytyci :Ne jemi mirënjohës për respektin dhe mirënjohjen që komuniteti shqiptaro-kosovar-amerikan ka dhënë aq sa treguam për djemtë tanë dhe për familjen tonë. Kështu që ne kemi rastin të falënderojmë të gjithë, por në veçanti shokët e tyre, bashkëthemeluesit e Batalionit Atlantiku, që na kujtojnë çdo herë dhe qëndrojnë afër në çdo rast. Një shpresë që në përkujtimin e martirëve të shpallet një ditë pilgrimazhi në vendin ku janë të vdekur tre të martuar të UÇK-së, Ylli, Agron dhe Mehmet Bytyçi. Mendoj, se një ditë e tillë jo vetëm që do të na nderonte ne, por të gjithë shqiptarët sepse akti i tyre është i pashembullt, që do të bëjë proshutë çdo shqiptar, sepse ata ranë si Shqiptar dhe si amerikan. Ne mendojmë se do të ishte e vlefshme për Komunitetin Shqiptaro-Amerikan të shpallte një Ditë të Kujtimit – Dita e Kujtimit,

Si po e prisni 10 vjetorin e shpalljes së pavarësisë së Kosovës?

Bytyci: Gjykohet për të gjithë jetët që ranë për lirinë e Kosovës, por lumtur dhe proud për Pavarësinë dhe Lirinë e Kosovës, që gëzojmë të gjithë së bashku sot. Dhe gjejmë rastin që me anë të kësaj interviste t’ju, falenderojmë, dhe për të përcjellë lutjen tonë: Zoti bekoftë gjithë popullin e Kosovës dhe aleatët tanë Shtetet e Bashkuara të Amerikës. / Indeksonline /