Si të marrim frymë gjatë stërvitjeve ,me hundë apo me gojë?

Aktiviteti fizik kërkon oksigjen kështu që muskujt mund të punojnë siç duhet. Ne të gjithë mendojmë se dimë se si të marrim frymë sepse e bëjmë atë çdo ditë, megjithatë, ashtu siç duhet të mësojmë të zgjedhim mënyrën sesi lëvizin trupat tanë, që të bëhemi më të fuqishëm, kështu që teknikat tona të frymëmarrjes duhet të jenë më të fituara sesa instiktive, aftësi.

Nga pikëpamja thjesht e konsumimit të oksigjenit nuk ka dallim nëse vendos të thithësh në ajër përmes hundës ose përmes gojës. Në të dy mënyrat  trupi do të marr oksigjen, do të marrim atë në mushkëritë tona dhe, prej aty, nëpërmjet qelizave të kuqe të gjakut në qarkullimin tonë të gjakut, tek muskujt që kanë nevojë për të, kështu që ata mund të punojnë,transmeton Indeksonline.

Megjithatë, frymëmarrja është më shumë sesa thjesht thithja e oksigjenit, veçanërisht nëse kryejmë aktivitet fizik në kulm ose jemi të angazhuar në lëvizje komplekse. Ka disa gjëra që duhet të mbajmë në mend këtu që do të jetë ndihmë. Së pari, e qartë: Frymëmarrja ka të bëjë me ritmin. Kur marrim frymë në diafragmën dhe në kontratat e jashtme të muskujve. Diafragma lëviz në drejtim të poshtëm duke rritur volumin e zgavrës së gjoksit dhe muskujt e jashtëm interkostal tërheqin brinjën lart dhe jashtë, duke zgjeruar kafazin e brinjëve, duke rritur më tej këtë vëllim gjoks. Kjo rritje e volumit ul presionin e ajrit në mushkëri në krahasim me ajrin atmosferik jashtë trupit. Për shkak se ajri gjithnjë rrjedh nga një zonë e presionit të lartë në një zonë presioni më të ulët, ai udhëton përmes rrugëve ajrore të kryerjes së trupit (hunda, fyt, laring dhe trake) në alveole të mushkërive.

Kjo ndodh kur ne ushtrojmë dhe jemi në lëvizje, asnjë nga këto nuk  ndodh ndërsa ne jemi duke qëndruar ende. Aktiviteti ynë fizik (duke kërcyer, duke kërcyer, duke luajtur një lojë, boks apo vallëzim) përfshin përdorimin e shumë grupeve të tjera të muskujve dhe nëse ekziston një ritëm se si ndodh gjithçka ekziston rreziku shumë i vërtetë i grupeve të muskujve që garojnë në rrugën e çdo tjetër. Frymëzimi pastaj bëhet i lodhur. Ne marrim frymë të cekët në vend të atyre të thella dhe bëhemi lodhur shumë më shpejt. Ne gjithashtu humbim fokusin në atë që bëjmë kur grupet e muskujve të trupit përfundojnë duke luftuar me njëri-tjetrin, duke u përpjekur të bëjnë atë që duhet të jetë e natyrshme (d.m.th duke marrë frymë).

Frymëmarrja lidhet me rrjetet neurologjike dhe atje është kanali i veçantë. Rrugët komplekse në trurin tonë aktivizohen kur marrim frymë në mënyra të veçanta që më pas ndikon në performancën e trupave tanë. Mënyra se si kujtojmë kujtimet dhe bëjmë gjykime emocionale ndikon  më negativisht kur marrim frymë përmes gojës sesa në hundë.

Kjo ka implikime kritike në disa aktivitete. Artistët ushtarakë, boksierët, kërcimtarët dhe gjimnastët, për shembull, mund të kenë performanca jo të mira nëse ata marrin frymë përmes gojës./Indeksonline/