Si ish-ushtar i SHBA-ve, tradhtia e Trump ndaj kurdëve më tmerron mua

Opinion

Në nëntor 2003, Shefi i Shtabit të Ushtrisë amerikane Peter Schoomaker miratoi versionin përfundimtar të Creed Soldier’s, një betim i marrë dhe memorizuar nga çdo ushtar në Ushtrinë e Shteteve të Bashkuara gjatë trainimit bazë. Është konsideruar kaq thelbësore për zhvillimin e një ushtari si një profesionist dhe udhëheqës që protokolli bën thirrje për të qëndruar vëmendje kur të lexohet. Ndër të tjera, aty shprehet se një ushtar nuk do të lërë kurrë një shok të rënë – një parim në ushtrinë amerikane që shkon përsëri në Luftën Revolucionare, kur vendi ynë ishte pak më shumë se një koalicion i shteteve që kërkonin të rrëzonin një tiran abuziv.

Këtë javë, Donald Trump, një frikacak që nuk shërbeu asnjë ditë me uniformë, njoftoi tërheqjen e ushtrisë sonë nga Siria, pas asaj që duket se janë negociata në prapavijë me Presidentin turk Erdogan, kundër udhëzimit të thirrur fuqishëm të ekspertëve tanë ushtarakë dhe të sigurisë kombëtare. Kjo në thelb ekspozon rebelët kurdë, civilët dhe familjet e tyre, të cilët janë duke luftuar për lirinë e tyre dhe kanë qenë prej kohësh aleat i Shteteve të Bashkuara, edhe kur të tjerët nuk ishin. Këta janë njerëzit me kurajo të fortë që luftuan kundër ISIS dhe i kanë konsideruar amerikanët si familjen e tyre në luftën kundër terroristëve dhe ekstremistëve fetarë.

Kjo do të çojë në një therje të pafajshmëve që e kanë mbështetur vendin tonë.

Tetë muaj para se gjenerali Schoomaker të përfundonte Shërbimin e Ushtarit, Shtetet e Bashkuara pushtuan ilegalisht Irakun, pasi gënjeu para botës për praninë e armëve të shkatërrimit në masë dhe duke përdorur sulmet terroriste të palidhura me 9/11 si pretekst. Aq e pakënaqur ishte vendimi për të pushtuar Irakun që fuqitë e mëdha botërore – përfshirë Francën, Gjermaninë dhe Rusinë – nuk pranuan ta miratojnë atë, e lëre më të marrë pjesë. Ndër listën e partnerëve të shpallur të koalicionit – i cili u kritikua shumë për sa duket se theksonte numrin e vendeve përkundrejt madhësisë së tyre relative dhe forcës ushtarake – ishin rebelët kurdë në rajon, liria dhe e drejta e të cilëve për të jetuar në thelb ishin të lidhura me objektivat e Shteteve te Bashkuara. Edhe nëse ata kishin kundërshtuar privatisht, nuk kishte rëndësi. Amerika ishte e vetmja gjë që qëndronte mes tyre dhe vazhdoi vdekja dhe shtypja. Ne u premtuam atyre një partneritet të vazhdueshëm dhe të qëndrueshëm – mbrojtje – në këmbim të aleatitetit të tyre.

Kurdët, të cilët kanë qenë të shtypur dhe brutalizuar vazhdimisht, u bllokuan me Shtetet e Bashkuara sepse ne në thelb u kemi premtuar atyre mbijetesë. Ne e dhamë fjalën tonë si një vend i supozuar i nderit bazuar në parimet e themelimit tonë: që të gjithë njerëzit duhet të jenë të lirë për të vendosur formën e fatit të tyre. Dhe përkundër hipokrizisë amerikane për këtë dhe shumë gjëra të tjera, kurdët nuk pranuan të jepnin aleatin e tyre. A kishin vërtet një zgjedhje?

Në një kohë të shkurtër, ushtria turke do të zhvendoset në rajonin e Sirisë ku jetojnë miliona kurdë dhe do të fillojnë mizoritë. Njerëzit që kanë qëndruar pranë nesh, edhe kur nuk kemi qenë të drejtë, do t’i shohin shtëpitë e tyre të shkatërruara, të dashurit e tyre të vrarë dhe të ardhmen e tyre të shtypur në harresë nga një tiran abuziv. Kostot humanitare do të jenë të pallogaritshme.

Në një cicërimë, Donald Trump ka shkatërruar atë që pak besim mbeti në vendin tonë për të bërë gjënë e duhur. Ne kemi braktisur një aleat të vogël dhe të ashpër për të qetësuar një diktator brutal dhe më tej interesat e biznesit të një familje që vazhdon të shkëmbejë vlerat e vendit tonë për në fund të kompanisë së tyre.

Bota nuk do të na falë kurrë. As nuk duhet. /IndeksOnline/