Duket e çuditshme por presidenti i SHBA-ve ishte zënë rob nga japonezët, dhe ishte bërë gati për tu ngrënë
Në shtator 1944, nëndetësja USS Finback u shfaq disa kilometra larg brigjeve të Chichi Jima, një ishull rreth 700 milje në jug të Tokios. Periskopi i nëndetëses ishte ngritur mbi ujë dhe e dalloi njeriun që ishin atje gati për tu shpëtuar.
Njeriu që qëndronte mbi ujë pasi ishte qëlluar avioni i tij ishte Lt George H. W. Bush, një njeri i cili, në moshën dyzet vjeçare, do të bëhej president i Shteteve të Bashkuara, shkruan warhistoryonline, transmeton Indeksonline.
Nga më shumë se 100 pilotë amerikanë që u rrëzuan gjatë bombardimeve mbi Ishujt Bonin (Ogasawara) që i paraprinin zbarkimeve në vende si Iwo Jima, Bush ishte vetëm një nga tre ekuipazhet e avionëve që u shpëtuan, ndërsa të tjerat u zhdukën bashkë me avionët e tyre ose vdiqën në ujërat e ftohta.
Më të pafat e të gjithë ishin ata që u kapën nga ushtarët japonezë të vendosur në Chichi Jima.
Të tjerët u zhdukën, dosjet e tyre të vulosura nga qeveria e SHBA deri disa dekada më vonë fati i tmerrshëm i këtyre aviatorëve ishte pothuajse i panjohur pas provave të luftës pas Luftës së Dytë Botërore derisa James Bradley, autor i “Flamujt e Etërve Tanë”, hetoi në dosjet të paidentifikuara, ku gjeti dëshmitarë të gjallë dhe botoi librin “Flyboys: A Historia e vërtetë e guximit “, në vitin 2003.
Edhe Bush nuk e dinte fatin e shokëve të tij derisa Bradley ia kumtoj lajmin ku ish presidenti e tundi kokën në heshtje, transmeton Indeksonline.
Zbulimi ishte shokues pilotet e kapur ishin rrahur, torturuar, dhe prerë kokat ku shumë pjesë të trupit ishin ngrënë nga ushtarët japonez.
Chichi Jima ishte me rëndësi të madhe strategjike për përpjekjet japoneze të luftës. Ajo mbajti më shumë se 25,000 trupa fluturake, një bazë për hidroplane dhe mjete tjera.
Flota e SHBA-së gjithashtu kishte ndërprerë në mënyrë efektive linjat e furnizimit në këtë ishull dhe ushtarët në të ishin në kufi me urinë.
Pjesa më e madhe e informacionit që Bradley gjeti në incidentet e errëta në këtë vend ishte në dokumentet që mbulonin gjyqin e 1947 të gjeneral Yoshio Tachibana dhe oficerët e tij të varur të vendosur në Chichi Jima.
Gjatë sprovave, kishte shumë llogari të dorës së parë nga ushtarët japonezë dhe madje edhe një mjek i rregullt që ndihmoi kirurgun, Teraki të përgatisë ushtarët e vdekur për festat që mbaheshin nga oficerët japonez.
Ishte Tachibana që urdhëroi ekzekutimin e të tetë ushtarëve amerikanë të kapur në atë ishull. Një ushtar japonez, i identifikuar në dokumentet gjyqësore si Iwakawa, kujton kur operatori i radios Marve Mershon u gjunjëzua mbi një varr të hapur dhe i u pre koka.
Ditën pas këtij ekzekutimi, major Sueo Matoba urdhëroi një festë për oficerët e tij në ishull. Menuja përmbante dy pilot amerikanë të vdekur.
Sipas gazetës U.K. The Telegraph, në një artikull në lidhje me incidentin dhe rishikimin e Bradley-it, mjekja e rregullt që ndihmonte kirurgun tha: “Dr. Teraki u kishte hapur gjoksin kufomave dhe u mori mëlçinë. Në dëshminë e admiralit Kinizo Mori, një nga “delikatet” që solli Matoba në festë ishte mëlçia e ekuipazhit të Floyd Hall, të cilin Matoba e kishte gatuar me salcë soje dhe perime dhe të cilat zyrtarët hëngrën në copa të vogla.
Dy avionë të tjerë thuhet se janë kanibalizuar, katër të tjerët vetëm ekzekutuar. /Indeksonline/
